Σε είδα στο Facebook..........

..και δεν μπορώ να σου μιλήσω.....ούτε να γίνω "φίλος"....

Διάβασα το μνμ που εχω κρατήσει απο σένα..

"Αν έκανα αυτά που ήθελα τώρα θα ήμουν σε ένα μακρινό φάρο "

Δεν θα ήταν υπερβολή να πω οτι δεν έχει περάσει μέρα που να μη σε εχω σκεφτεί...

και όμως εχει περάσει καιρός.........................................................

Εξω απο το εκλογικό κέντρο...

Ειπε να πάει να βοηθήσει τους "συντρόφους"  ...σε τραπεζάκι έξω απο εκλογικό κέντρο σε λαϊκή γειτονιά της Ν.Ιωνίας...
Εξαιρετική εμπειρία παρόλη τη ζέστη.

Το σημαντικότερο είναι να βλέπεις τους ανθρώπους του ΚΚΕ...
σαν μια κάστα ..
σαν μια οικογένεια..απο μικρά παιδιά μέχρι υπερήλικες..
ειδικά τα νέα παιδιά..σαν τα κρύα νερά να χαριεντίζονται και να μη καταλαβαίνουν τίποτα απο ζέστη.
Ειδικά εκείνη με την μίνι φούστα να μην μπορεί  να την συγκρατήσει απο τον αέρα..
σε κάποια στιγμή σηκώθηκε και έλαμψε το κυλοτάκι...
Τι συντηρητισμός σκέφθηκε αυτό το ΚΚΕ ..ακόμα και την πιο ζεστή μέρα εξακολουθούν να φοράνε κυλοτάκια...

Η καλύτερη  στιγμή όμως ήταν μια στιγμή στο απόγευμα οταν μια "συντρόφισσα" έσκυψε και του είπε στο αυτί..
"τώρα θέλω να σε αγκαλιάσω και να να στον χαϊδέψω ..να κάνω πράγματα μαζί σου που πάντα ήθελα να κάνω και ακόμα δεν τα έχω κάνει..."

Ο δικός του όμως νούς ήταν στην "επόμενη μέρα" ...

ή έτσι έλεγε τουλάχιστον στους άλλους.............................................

Η Έλενα απο το Καματερό

Ταμίας στο ΙΚΕΑ του αεροδρομίου
στο τελείωμα της βάρδιας της έπιασε κουβέντα...
ήταν δεν ήταν 30 χρόνων..
Η δουλειά με το πήγαινε έλα της έπαιρνε 11 ώρες καθημερινά

Ενα παιδί απο τα πέντε, του είπε..
με τον δικό της μισθό ζούσαν 6 άτομα ...

Το χαμόγελο της ήταν όμως που του έφτιαξε αυτό το μουντό βράδυ..
Είμαι αισιόδοξη, του είπε..υγεία νάχουμε.

Νάσαι καλά βρε Ελενα ..και ας μη διαβάσεις ποτέ αυτές τις γραμμές.