AΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Στο αεροδρόμιο ήσουν ψύχραιμος, εκεί που λύγισες ήταν στο σπίτι οταν αντίκρυσες το δωμάτιο της άδειο…ο κόμπος στο λαιμό ,που κάθε φορά σε φορτισμένες στιγμές προσπαθείς να τον πνίξεις γιατί, ως γνωστόν, "oι άνδρες δεν κλαίνε" , ήταν πιο δυνατός αυτή τη φορά….σε νίκησε …όσο και αν τον πολέμησες περπατώντας στο μεγάλο άδειο σπίτι..

Η απόφαση να φύγει πάρθηκε μέσα σε λίγες ώρες…της είπες ότι χάρηκες που είχε τη δύναμη να τη πάρει, κάτι που εσύ δυσκολεύεσαι να κάνεις σε παρόμοιες καταστάσεις…
Παρόλο που ήξερες ότι αυτό θα γινόταν σε κάποια κοντινή στιγμή σε πόνεσε πιο πολύ απ’ ότι περίμενες…
Απλά έπρεπε να το δεχθείς…

Όπως όταν δέχεσαι ότι μεγαλώνεις…

Δεν ξέρεις αν θα αλλάξει η ζωή σου από εδώ και μετά…
εξάλλου ποτέ δεν πίστεψες σε μεγάλα λόγια και ούτε ξέρεις αν αυτό αποτελεί στιγμή «καμπής»…πάντα έλεγες ότι κάθε στιγμή στη ζωή είναι εν δυνάμει στιγμή καμπής…όταν κοιτάζεις τον άλλον στα μάτια και νοιώθεις τη ζεστή του ανάσα πχ. μπορεί να αποτελεί στιγμή δικαιολογίας της ύπαρξης σου…στιγμή καμπής από την καθημερινότητα….

Έβαλες ένα Ηπειρώτικο μοιρολόι..
γιατί έτσι πάντα ξεκινάνε οι γιορτές ….με χαιρετισμό σε αυτούς που λείπουν..

επειδή ξέρεις ότι έφυγε να αγωνιστεί για τη ζωή, και αυτό , από μόνο του, σημαίνει «γιορτή».

AΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ...

(Εξάλλου το είπε και η Osela στο σχόλιο της στο προγούμενο ποστ..)

Σήμερα πήρα το σκυλί και περπατήσαμε στη βροχή....πολλή ώρα..με πολλές σκέψεις..βαριές σκέψεις...

Σκεφτόμουνα το παρακάτω τραγούδι...
το αφιερώνω σε αυτούς που "έφυγαν" πρόσφατα..
Συμεών Καλλιανέζο (με την άδεια της κόρης του..)
Π.Μ. , συνάδελφο που έφυγε ξαφνικά στον ύπνο του προχθές βράδυ...
Πρέπει να ήσαν και οι δύο, κατά κάποιο τρόπο, rolling stone...

AΠΟΥΣΙΕΣ - ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ

Απουσία από το μπλόγκιν ….
Αναρωτιέμαι για τις αιτίες..
Πρώτη αιτία η « καλοκαιρινή ραστώνη» (όρος που επιβλήθηκε από τα αγαπητά ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ )
Δεύτερη, οι καλοκαιρινές διακοπές…λέμε τώρα..
Τρίτη, κάποιες βαριές σκέψεις περί μπλόγκιν ….

Κάποιοι μετά το καλοκαίρι μιλάνε για διακοπές…κάποιοι άλλοι δεν πτοούνται από καλοκαίρια και συνεχίζουν να μιλούν για τον εαυτό τους σαν να είναι το κέντρο του κόσμου….άλλοι πρέπει να μας τονίσουν με κάθε ευκαιρία τις επαγγελματικές τους ιδιότητες και πόσο σημαντικό αυτό είναι για όλους εμάς τους υπόλοιπους…άλλοι αισθάνονται ότι πρέπει να μιλήσουμε για την πολιτική επικαιρότητα….

Με τίποτα δεν ασκώ κριτική στους παραπάνω , απλά εγώ δηλώνω αδυναμία να μιλήσω για αυτά
.. (…λέτε?..είναι να μην αρχίσω!!..)

Δεν αρνούμαι ότι βασικός λόγος ύπαρξης του μπλόγκιν είναι ο ψυχοθεραπευτικός με ότι αυτό σημαίνει για τον καθένα μας…
Αυτό εξάλλου φανταζόμουνα ότι είναι και ο πρωταρχικός στόχος αυτού του μπλόγκ, με άλλα λόγια,να μιλήσουμε για εμάς ..
με ότι αυτό σημαίνει..
και όπου αυτό οδηγεί.
Για ψυχοθεραπεία είχε μιλήσει πριν 1 ½ χρόνο η αγαπητή So Far …
Ποιος να φανταζόταν τότε ότι δεν θα έχουμε καμία επικοινωνία σήμερα.. χωρίς προφανή αιτία και χωρίς να υπάρξει παρεξήγηση….
Η διαδικτυακή γνωριμία με τον αγαπητό SHADES σημάδεψε επίσης τα πρώτα βήματα αυτού του μπλόγκ.(σπάνια τώρα επικοινωνώ και με αυτόν..)
Με την αγαπητή Diva ακολούθησαν φοβερές παρεξηγήσεις (βλ. κοτέτσια κλπ) χωρίς να υπάρχει και κανένας ιδιαίτερος λόγος..
Ακόμα και με τα αγαπητά ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ δεν αποφεύχθηκαν παρεξηγήσεις….

Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι η «ψυχοθεραπεία» δεν πετυχαίνει πάντα….

Από την άλλη, πολλά ενδιαφέροντα άτομα έγιναν «διαδικτυακοί φίλοι»..να μην αναφέρω ονόματα ..σχεδόν όλοι είναι δίπλα ,στα λίνκς
η συνεργασία πχ με τον Τυχάρπαστο ( τον μετέπειτα Μπαρούφο ,!,για όσους δεν το γνωρίζουν.. ) απετέλεσε κομβικό σημείο για αυτό το μπλόγκ …κάποιοι μπερδεύτηκαν με το όνομα Τάκης, Τάκης εγώ Τάκης αυτός, από άλλο βέβαια όνομα…

Πιστεύω ότι το ίδιο θα γινόταν και στη πραγματική ζωή αν υπήρχε η ευκαιρία...

Εδώ η «ψυχοθεραπεία» που λέγεται μπλόγκιν φαίνεται να πετυχαίνει…

Έτσι λοιπόν, όπως και στη πραγματική ζωή δεν λείπουν οι στεναχώριες και οι χαρές.
Κοινοτυπίες θα μου πείτε, συμφωνώ..

Λέω να συνεχίσω ..γιατί, να μη το κρύβω, μου πέρασε η ιδέα να σταματήσω.


ΥΓ. Άσχετο.
Αν κάποιος θέλει να διαλέξει ζώνη για τη μέση του και βρεθεί στο αεροδρόμιο ORLY στο Παρίσι δεν έχει παρά να πάει στα απωλεσθέντα και να πει ότι έχει χάσει μια ζώνη …θα του φέρουν 3 κούτες να διαλέξει!...Φαντάζομαι κάτι παρόμοιο θα συμβαίνει και σε άλλα μεγάλα διεθνή αεροδρόμια.