Παρακαλώ τους καλούς μας επισκέπτες να το διαβάσουν ως σχόλιο στο ποστ του ΤΑΚΗ που προηγήθηκε
Περασμένα μεσάνυχτα όλη μου η ζωή, ουπς συγγνώμη αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο, πάντως περασμένα μεσάνυχτα ήταν όταν χτύπησε το ξυπνητήρι. Ο Τάκης ανακάθισε μαχμουρλής και αναμαλλιασμένος (λέμε και κανένα ψέμα πότε πότε) στο κρεβάτι, κατανικώντας το πειρασμό να το πετάξει στο τοίχο και να ξανακοιμηθεί. Είχαν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που το Μεγάλο Αφεντικό του είχε αναθέσει τα καθήκοντα του Αη Βασίλη. "Είναι ευχάριστα" του είχε πει. "Θα κατρακυλάς από τις καμινάδες, θ' αφήνεις τα πακέτα και θα τη κάνεις". Του άρεσε στην αρχή, τώρα όμως ένιωθε βαριεστημάρα. "Ευτυχώς" σκέφτηκε "πλησιάζω στη σύνταξη". Ας είναι καλά οι πολιτικοί που απ' τα δωράκια που πήραν τον είχαν κατατάξει στα βαρέα και ανθυγιεινά. "Ελπίζω μόνο μη μου τα χαλάσει αυτός ο Βασίλης, γιορτάζει κιόλας, ο Μαγγίνας και μ' αλλάξει κατηγορία . Να θυμηθώ καλού κακού να του αφήσω ένα μεγάλο πακέτο, με τίποτα ινδούς που δεν χρειάζονται και ασφάλεια και άλλα τέτοια για να του περιποιούνται εκείνο το αναψυκτήριο που το' κανε σπίτι. " Ήπιε ένα σκέτο μαύρο καφέ για να στανιάρει λίγο και ν' ανοίξει το τσιμπλιασμένο αριστερό του μάτι, "πρέπει κάποτε να πάω σε μια οφθαλμίατρο για να δει γιατί τσιμπλιάζει μόνο το αριστερό μου" μονολόγησε, αποδιώχνοντας τη σκέψη ότι μάλλον θα έφταιγε το αριστερό του παρελθόν (καλά καλά και το παρόν μη φωνάζεις δεν σε και χέρι χέρι με το Καρατζαφέρη). Στάθηκε μετά στον καθρέφτη του και επιθεώρησε την εικόνα του. "Φτου σου λεβέντη μου" είπε "δεν είχε άδικο το Αφεντικό που σε διάλεξε γι' αυτή τη δουλειά" και βγήκε απ' το σπίτι. Το έλκυθρο με τους δέκα τούρμπο ταράνδους τον περίμενε. Πήδηξε (καλά είπαμε ότι λέμε και κανένα ψέμα πότε πότε) πάνω, έπιασε το γκέμια με τα στιβαρά του χέρια, όπως τα μαλλιά των κατακτήσεων του στη γνωστή στάση, όπου του άρεσε να παίζει τον άλλο Μέγα τον Αλέξανδρο την ώρα που δαμάζει τη Βουκεφάλα, και έδωσε το σινιάλο. Το έλκηθρο αρχισε να γλιστράει ανάμεσα στα σύγνεφα και τα χιόνια σε λίγο τον είχαν κάνει μια αναλάμπουσα φωτεινή χιονόμπαλα, που έμοιαζε με κομήτη που ψάχνει να βρει το στόχο του. "Χοπ χοπ χοπ" παρότρυνε τους ταράνδους του τραβώντας τα γκέμια με τον ίδιο σταθερό τρόπο που πατούσε το γκάζι στο X5 ΒΜW του, όταν ανηφόριζε στα βουνά για να κρατάει τη φόρμα της η αντοχή του στο κρύο. "Αρρωσημένο μυαλό αυτός ο αρχιτέκτονας" σκέφτηκε βλέποντας από ψηλά μια στέγη που έμοιαζε με κώλο και με την καμινάδα να ξεπροβάλλει ανάμεσα στις δυό της καμπύλες σα ψωλή που πανηγύριζε ή είχε χάσει το στόχο της. "Θα ξεκινήσω από δω" είπε και τράβηξε το πηδάλιο προς τα κάτω. "Ανάθεμα γλιστράει" ήταν το μόνο που πρόλαβε να σκεφτεί πριν βρεθεί απλωμένος φαρδύς πλατύς στο άνοιγμα της εστίας. Το μόνο που πρόλαβε να δει πριν μείνει αναίσθητος ήταν ότι βρισκόταν στην κορυφή το σαλονιού που ήταν τριγωνικό, σαν να το όριζαν τα ανοιχτά σκέλη μιας γυναίκας. Οταν συνήλθε κοίταξε γύρω του με απορία. Πάνω από το κεφάλι του ένα χριστουγεννιάτικο στολίδι, έμοιαζε με μικρό θύσανο, σαν μια περιποιημένη τριχοφυία πάνω από το αιδοίο μιας νεαρής κοπέλας. Καρβουνα δεν υπήρχαν, αλλά ήταν ζεστά και υγρά και στο στόμα του είχε μια υπόξινη γεύση. "Μα που βρέθηκα" σκέφτηκε. Του άρεσε τόσο όμως που κουλαριάστηκε μέσα στην εστία, σαν έμβρυο μέσα στη κοιλιά της μάνας του. Η κίνηση του αυτή τον έβαλε σε κίνδυνο γιατί η υγρασία της εστίας, έγινε σχεδόν πλημμύρα. Κατάφερε ν' ανασάνει και άρχισε να αργοκουνάει το κεφάλι του με ευχαρίστηση μέχρι που τα υγρά γύρω του τον σκέπασαν ολόκληρο. "Δε γαμιέται (θου κύριε)" είπε κι έμεινε εκεί όλες τις γιορτές. Γύρισε στο σπίτι του καθαρός σα τα νερά των ρυακιών που συναντούσε στις περιηγήσεις του στα βουνά, γιατί τα υγρά της εστίας που τον είχε φιλοξενήσει καθάριζαν πολύ καλύτερα κι απ' το υγρό που συνιστούν τόσοι και τόσοι κατασκευαστές πλυντηρίων. Βέβαια τα λαμπιόνια είχαν ήδη ξεναμπεί στα κουτιά τους και τα έλατα περιμέναν τις σκουπιδιάρες να τα μαζέψουν και κανείς μα κανείς δεν είχε βρει πακέτο στο τζάκι του. "Οταν με ρωτήσει γιατί το Αφεντικό, θα του πω ότι η αριστερή μου συνείδηση δεν μου επιτρέπει πια να συμβάλλω στη ρύπανση του περιβάλλοντος που προκαλούν τα χαρτιά οι συσκευασίες και τα άλλα άχρηστα δώρα που κουβαλάω συνήθως" ετοίμασε και την απολογία του. "Κι αν δε το δεχτεί ας με βγάλει σε πρόωρη σύνταξη" σκέφτηκε. Κι ας πάει να γαμηθεί κι ο Μαγγίνας και το ασφαλιστικό πρόγραμμα φώναξε. ΄Υστερα ικανοποιημένος με τον εαυτό του άναψε ένα πούρο που κρατούσε φυλαγμένο από την επίσκεψη του στην ακόμη σοσιαλιστική Κούβα και κατέβασε τη πρώτη γουλια απ' το μαλτ που είχε ετοιμάσει ν' αφήσει σε κάποιο τζάκι.
